„W noc pełną szczęścia błogiego,Pośród ciemności, gdzie mnie nikt nie dojrzał,Jam nie widziała niczego,Nie miałam wodza ni światła innegoPonad ten ogień, co w sercu mym gorzał”.

„Bezpieczna pośród ciemności,Przez tajemnicze schody osłoniona,O wzniosła szczęśliwości!W mroki ciemności, w ukrycie wtulona,Gdy chata moja była uciszona”.

„W noc jedną pełną ciemności,Udręczeniem miłości rozpalona,O wzniosła szczęśliwości!Wyszłam nie spostrzeżona,Gdy chata moja była uciszona”.