W chłodnym cieniu jabłoniskryłaś się chętna, aby mnie poślubić;tam podałem ci rękęi tam czyniłem zadośćw miejscu, gdzie kiedyś skalano twą matkę.

Wstąpiła już Najmilszaw wyczekiwany ogród przyjemności,do woli odpoczywai kładzie swoją szyjęw słodkie ramiona Umiłowanego.

Na liry głos najmilszyi na śpiew syren wszystkie was zaklinam,niechże ustaną gniewyi murów nie tykajcie,chcę, aby miła mogła spać bezpieczniej.

Wszystkie was lekkie ptaki,lwy i jelenie, i skoczne daniele,góry, doliny, brzegi,wody, powietrza, żądze,i nocne lęki, które spać nie dają:

Najukochańszy, skryj sięi odwróć w stronę gór swoje oblicze,i nic już nie mów więcej;lecz spójrz na towarzyszkitej, która idzie przez archipelagi.

Och, wy judejskie nimfy!Jak tylko z kwiatów i krzewów różanychwzbije się zapach ambry,spocznijcie na przedmieściachi nie próbujcie wstąpić w nasze progi.

Ustań, wietrze śmiertelny;nadejdź z południa, który niesiesz miłość,wiej po moim ogrodziei rozrzucaj zapachy,a paść się będzie Kochanek wśród kwiatów.

Schwytajcie nam lisice,bo już winnica obsypana kwiatem,a wtedy pąki różynam w szyszkę przyjdzie złożyć,i niech na górze żaden się nie zjawia.

noc spokojna i cicha,z którą nadchodzi jutrzenki zaranie,muzyka bez głosui głośna samotność,wieczerza, co daje miłość i wytchnienie.