Czas Wielkiego Postu daje Ci w prezencie lekcję pustyni. To wymagające doświadczenie jest ci potrzebne:
- by, oczyścić siebie i swoja przeszłość z tego, co złe i zacząć budować lepszą przyszłość,
- by, poprzez codzienna walkę nawracać serce na drogę przyjaźni z Bogiem,
- by, wędrować ze świadomością bliskości Tego, który dał Ci życie i Który mówi o sobie „Jestem, Który Jestem”,
- by w końcu nie panikować wobec pokus, lecz potraktować je jako naukę wolności i wyboru tego co, lepsze oraz lekcję poznawania siebie.
W tym wszystkim popiół Środy Popielcowej daje Ci poczucie przelotności i kruchości życia. To nagląca zachęta, by z tym krótkim życiem, coś dobrego zacząć w końcu robić.
Wielki Post to czas odczucia pustki, tęsknoty i ciszy. To czas podjęcia większego postu, jałmużny i modlitwy. To czas porządkujących wymagań, by lepiej poznać siebie, bliźniego i Boga.
Duchowa droga Wielkiego postu to pójście z Jezusem na biblijne góry: Kuszenia, Tabor, Garizim, Świątyni, Oliwną, Syjon, Golgotę…
Powodzenia!
o. Mariusz Wójtowicz OCD
