„W noc jedną pełną ciemności,Udręczeniem miłości rozpalona,O wzniosła szczęśliwości!Wyszłam nie spostrzeżona,Gdy chata moja była uciszona”.

„Bezpieczna pośród ciemności,Przez tajemnicze schody osłoniona,O wzniosła szczęśliwości!W mroki ciemności, w ukrycie wtulona,Gdy chata moja była uciszona”.

„W noc pełną szczęścia błogiego,Pośród ciemności, gdzie mnie nikt nie dojrzał,Jam nie widziała niczego,Nie miałam wodza ni światła innegoPonad ten ogień, co w sercu mym gorzał”.

„On mnie prowadził jasnościąBezpieczniej niźli światło południowe,Tam, gdzie mnie czekał z miłością,Gdzie nikt nie stanął istnością,O którym miałam przeczucie duchowe”.

“O nocy, coś prowadziła,Nocy ty milsza nad jutrznię różaną!O nocy, coś zjednoczyłaMiłego z ukochaną,Ukochaną w Miłego przemienioną!”

„Na mojej piersi kwitnącej,Którą dla Niego ustrzegłam w całości,Zasypia w ciszy kojącej,Wśród moich pieszczot szczodrości,A wiatr od cedrów niesie pieśń miłości”.

„Rankiem, wśród wiatru,Gdym Jego włosy w pęki rozplatała,Prawica Jego pełna ukojeniaSzyję mą słodko opasała,Żem zatonęła pośród zapomnienia”.

„Zostałam tak w zapomnieniu,Twarz mą oparłam o Ukochanego.Ustało wszystko w ukojeniu,Troski żywota mojegoSkryły się wszystkie w lilij wonnym tchnieniu”.