Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powyrzucał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu Ojca mego targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?” Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?” On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus. Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w imię Jego, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo dobrze wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co się kryje w człowieku. (J 2,13-25)
5 chlebów wskazówek:
- Nie toleruj żadnej formy zła, bo to, co tolerujesz wcześniej czy później powróci do Ciebie. Nie bądź więc obojętny. Obojętność zabija.
- Gniew jest nienawiścią zła. Gniew Jezusa jest wyrazem miłości o stan duchowy słuchających. Nawróćcie się w końcu!
- Jezus swoimi, tym razem gwałtownymi emocjami wzywa do nawrócenia Ciebie: obojętnego, opieszałego, niezdecydowanego…
- Uczucia są do uporządkowania i do wykorzystania. W Jezusie wszystko jest pełne harmonii.
- Cały Ty jesteś świątynią obecności Boga. Nie kupcz tam obmową, krytyką i narzekaniem. Nie oddawaj się targowaniu o swoje sprawy. Nie wykorzystuj modlitwy do robienia wiązanych interesów z Bogiem.
2 ryby cytatów:
św. Jan od Krzyża, Noc ciemna I,5:
Skoro przeminie smak i upodobanie w rzeczach duchowych, z konieczności czują niezadowolenie. Z tego niezadowolenia z siebie wynika rozdrażnienie w ich czynnościach i niekiedy łatwo popadają w gniew za lada przyczyną. W rezultacie takie dusze bardzo często bywają nieznośne dla otoczenia. Bywa i tak, że gdy przeminie smak i przyjemność złączona z głębszym odczuwalnym skupieniem na modlitwie, natura człowieka pozostaje niezadowolona i rozdrażniona, podobnie jak dziecko, gdy je odłączą od piersi, z której czerpało miły smak. Ten stan jest naturalny i jeśli dusza nie poddaje się zniechęceniu, nie ma tu winy, tylko niedoskonałość. Niedoskonałość ta będzie oczyszczona przez oschłość i przykrość ciemnej nocy. Niektóre osoby popadają w inny rodzaj gniewu duchowego, mianowicie unoszą się gniewem i niespokojną żarliwością na widok cudzych wad. Zwracają wtedy uwagi drugim i w uniesieniu udzielają im ostrej nagany, jak gdyby byli panami cnoty. Takie postępowanie sprzeciwia się łagodności duchowej.
św. Augustyn, Komentarz do Psalmów Ps 30,3; Ps 103,19:
Któżby się nie gniewał, gdy widzi, że ludzie ustami wyznają Boga, zapierają się go postępowaniem? Któż nie gniewałby się widząc, że ludzie wyrzekają się świata słowami, a nie czynami? Któżby się nie gniewał widząc, jak brat szykuje zasadzkę bratu, nie dochowując wiary pocałunkowi składanemu przy spożywaniu sakramentu? Kto potrafi wyliczyć to wszystko, co gniewa ciało Chrystusowe, które wewnętrznie żyje duchem Chrystusa, które jęczy niczym ziarno pośród plew? (…) Miłość czasami unosi się gniewem, gdyż chce poprawić, a nie żeby stać się winną, ponieważ gniew nie powinien się zestarzeć, i przekształcić w nienawiść. Jeżeli bowiem gniew przemieni się w nienawiść, zajdzie słońce nad waszym zagniewaniem. Niechaj zatem „słońce nie zachodzi nad waszym zagniewaniem.
Kliknij i przejdź do przestrzeni 5+2
