Jezus zszedł z Dwunastoma na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu. On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił: “Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże. Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni. Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie. Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom. Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą. Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie. Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie. Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom”. (Łk 6, 17. 20-26)
5 chlebów wskazówek:
- Cieszysz się tym, co masz? Czy potrafisz dzielić się z innymi? Nie narzekasz na swój los?
- Czy jesteś dla innych błogosławieństwem? Czy mówisz o innych dobrze, życzysz im szczęścia, cieszysz się ich sukcesem?
- Największą chorobą wiary jest postawa „ALE”. Jeśli mówisz: „wierzę ale”, to znaczy, że tak naprawdę nie wierzysz!
- „Pożądanie nie jest zewnętrznym uczynkiem. Jest tym, czym żyje ludzkie serce” – mówi Jan Paweł II. Czym bardziej jesteś dla innych, tym bardziej jesteś sobą.
- Czym mniej masz, tym bardziej jesteś. Jak przeżywasz swoje braki? Czy gonisz za dobrą opinią u innych? Problemem świata nie jest głód, lecz ludzka zachłanność.
2 ryby cytatów:
Święta Teresa od Jezusa:
…bo nie o to chodzi, by oddalić się ciałem, ale o to, by dusza stanowczo i całkowicie zespoliła się z Jezusem, najsłodszym Panem naszym, w którym znalazłszy wszystko, zapomni o wszystkim.
Święty Jan od Krzyża:
„są one [pożądania przyp. red.] jak niesforne i uprzykrzone dzieci, które ustawicznie proszą matkę o to czy owo, a nigdy im nie dosyć. Ileż to nadręczy i trudzi się człowiek szukający chciwie skarbu. Tak również dręczy i trudzi się dusza w zdobywaniu tego, czego domagają się od niej jej pożądania. A chociaż w końcu zdobędzie to, dręczy się jednak nadal nie znalazłszy zaspokojenia.
