“Przeprowadził Kościół w Polsce z pierwszego do drugiego tysiąclecia chrześcijaństwa. Tak jak przeprowadzał go szczęśliwie i wielokrotnie poprzez wiele momentów trudnych i poniekąd decydujących dla życia polskiego Kościoła i Narodu. A moc swą i światło czerpał z głębokiego, dziecięcego wprost nabożeństwa i z miłości ku Tej, która w Częstochowie „z dawna Polski jest Królową”. Był on siłą Narodu, a jego siłą był Naród, na który patrzę z miłością i szacunkiem”. św. Jan Paweł II
Czas to miłość… Człowiek ujawnia swoją osobowość w sposobie traktowania innych.
Ludzie mówią – czas to pieniądz. Ja mówię inaczej – czas to miłość. Pieniądz jest znikomy, a miłość trwa.
Choćbyś przegrał całkowicie, zbierz się, zgarnij, zacznij od nowa! Spróbuj budować na tym, co w tobie jest z Boga.
Nie musisz wszystkiego rozumieć, wystarczy, że wszystko, co Bóg daje, kochasz.
Bóg jest bliżej nas, niż o tym myślimy. Szukamy Go zazwyczaj za daleko.
Należy w sobie dostrzec pozytywne wartości, bo nawet w najgorszym z nas jest jeszcze ślad Bożej dobroci.
Po to gromadzimy, abyśmy mieli co rozdawać.
Człowiek, który nie lubi i nie umie przebaczać, jest największym wrogiem samego siebie.
Największą mądrością jest umieć jednoczyć, nie rozbijać.
Każda nienawiść, każda pięść wyciągnięta przeciw bratu – jest przegraną.
Drogi kamień nie przestaje być sobą nawet wtedy, gdy spadnie w błoto i zabrudzi się.
Trzeba więc naprzód porzucić smutki, narzekania, wyleczyć się z samego siebie, ze swoich urazów psychicznych, które są dla nas większym nieszczęściem niż wszystko, co nas otacza.
Władza imponuje tylko małym ludziom, którzy jej pragną, by nadrobić swoją małość.
Nie wystarczy urodzić się człowiekiem, trzeba jeszcze być człowiekiem.
Życie trzeba przeżyć godnie, bo jest tylko jedno.
