Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: “Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie”. Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły. (Mk 16, 15-20)
5 chlebów wskazówek:
- Twoje życie wiary zawiera nakaz: idź i głoś Jezusa. Tak jak potrafisz, nieś życiem Ewangelię. Nie bój się. On jest blisko Ciebie.
- Oto Twoich 5 postaw wiary: hamuj dalszy przepływ zła; docieraj do każdego w jego języku miłości; nie bój się wyzwań i pokus; poruszaj się z wdzięczną nadzieją w toksycznym otoczeniu; uzdrawiaj samotnych czasem i obecnością.
- Zamieniaj Twoje Góry Oliwne bolesnych wspomnień na miejsca działania Boga. Jezus nie chce byś bezsensownie tkwił w tych smutnych wydarzeniach.
- Czy tęsknisz za niebem? Każdy dzień zbliża Cię do Ojca. To nie lat Ci przybywa, to wieczność się zbliża.
- Im więcej w Tobie miłości i dzielenia się nią z bliźnimi, tym bliżej niebo i tym bardziej sam stajesz się niebem. Jesteś niebem i idziesz do nieba.
2 ryby cytatów:
Modlitwa oddania:
Panie Jezu Chryste, daję Ci teraz moje ręce, abyś Ty sam przez nie działał, daję Ci moje nogi, abyś Ty sam nimi szedł, daję Ci moje oczy, abyś Ty sam nimi patrzył, daję Ci moje usta, abyś Ty sam nimi mówił, daję Ci moje myśli, abyś Ty myślał we mnie, daję Ci mego ducha, abyś Ty modlił się we mnie. Nade wszystko daję Ci moje serce, byś również i we mnie uwielbiać mógł Ojca i wszystkich ludzi. Oddaję się Tobie całkowicie, abyś mógł we mnie wzrastać, byś żył, pracował i modlił się we mnie. Amen!
Modlitwa franciszkańska:
Panie, uczyń mnie narzędziem Twego pokoju. Tam, gdzie nienawiść – pozwól mi siać miłość, gdzie krzywda – przebaczenie, gdzie zwątpienie – wiarę, gdzie rozpacz – nadzieję, gdzie mrok – światło, tam gdzie smutek – radość. Spraw, Panie, abym nie tyle szukał pociechy, ile pociechę dawał; nie tyle szukał zrozumienia, co rozumiał nie tyle był kochany, ile kochał. Albowiem dając – otrzymujemy, przebaczając – zyskujemy przebaczenie, a umierając – rodzimy się do życia wiecznego.
