Kiedy Jezus przyszedł do Nazaretu, przemówił do ludu w synagodze: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?» Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum». I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman». Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się. (Łk 4, 21-30)
5 chlebów wskazówek:
- Jezus pochwala Twoją piękną codzienność. Nie oczekuj zatem cudów, zobacz cudowność codzienności!
- Czy dajesz szansę swoim? Swojej rodzinie? Swojej zwyczajności? Czy dajesz szansę swojej osobie?
- Jeśli jesteś sceptykiem codzienności, to nie licz na żaden cud zwyczajności. Życie potrzebuje polotu szaleństwa!
- Odrzucenie jest programowo potwierdzeniem, iż idziesz dobrą drogą za Jezusem.
- Każda klęska jest wyzwaniem do kolejnych obszarów, bo po co taplać się w kałuży, skoro Twoim przeznaczeniem jest ocean!
2 ryby cytatów:
List do Diogneta:
Chrześcijanie kochają wszystkich ludzi, a wszyscy ich prześladują. Są zapoznani i potępiani, a skazani na śmierć zyskują życie. Pogardzają nimi, a oni w pogardzie tej znajdują chwałę. Spotwarzają ich, a są usprawiedliwieni. Ubliżają im, a oni błogosławią. Obrażają ich, a oni okazują wszystkim szacunek. Czynią dobrze, a karani są jak zbrodniarze. Karani, radują się jak ci, co budzą się do życia.
Błogosławiony Franciszek Palau:
Wchodzę teraz na nowy teren, w nową krainę i nowy świat. Czuję, że Bóg wzywa mnie do głoszenia, i że muszę się zdać na Ducha, który mnie prowadzi. A gdzie widzę otwarte drzwi, tamtędy mam wchodzić. Kiedy Bóg mnie wzywa, nie ma niczego, co stanęłoby mi na drodze, czego bym nie zaatakował i nie powalił, choćby było okrutne i odrażające.
