Karmelitańskie istoty są wszędzie!!! Takie proste, ciche i wdzięczne... A najpiękniejsze jest w tym to, że mimo dzielących ich odległości, potrafią się odnaleźć i wzajemnie się umacniać na tej fascynującej drodze do wnętrza. Ponadto czują się i rozmawiają ze sobą tak jakby znały się od zawsze. Oczywiście cisza języka, zachwyt codziennością oraz kontemplacja Boga i Jego dzieła stworzenia, stanowią podstawę ich relacji... Dziękuję KOCHANI!
